Zapraszamy do nadsyłania referatów, które będą podejmować temat mobilizacji społecznych i protestów. Naszą inspiracją do podjęcia tego tematu jest fala protestów z ostatnich lat przeciwko homofobii państwowej i zaostrzeniu prawa aborcyjnego w Polsce, jednak wychodzimy z założenia, że temat ten może obejmować złożoną problematykę współczesnych mobilizacji społecznych, protestów i rebelii oraz ich długofalowych konsekwencji. Szczególnie zachęcamy do składania referatów dotyczących dwóch nurtów badawczych:

1) Protest jako troska

Proponujemy, aby potraktować różnorodne formy strajków i protestów, mające miejsce w przestrzeniach miejskich, ale również poza nimi, w kontekście troski o społeczeństwo – troski, która jest udziałem różnych grup społecznych, w tym grup pracowniczych, osób z niepełnosprawnościami czy młodzieży. Z naszej perspektywy, mobilizacje i rebelie podejmowane w obronie prawa do aborcji, praw kobiet i osób LGBTQ, w obronie klimatu, rządów prawa, praw pracowniczych czy sprawiedliwości dla ofiar przestępstw seksualnych, tworzą bardzo interesującą i różnorodną przestrzeń dla wyobrażania sobie przyszłości. Nieodłącznym elementem tych przestrzeni są emocje takie jak gniew, złość czy radość, ale także nowe praktyki wsparcia, solidarności, pomocy wzajemnej, a także nowe podmiotowości, które w rezultacie przedefiniowują też relacje między obywatelką/obywatelem a państwem oraz tym, co publiczne i prywatne.

Traktujemy protesty również jako wyraz osobistych trosk w rozumieniu zaproponowanym przez Charlesa W. Millsa, czyli spraw, które trapią obywatelki i obywateli. W tym kontekście, proponowana sieć odnosi się także do roli samej socjologii, nie tylko przyglądającej się troskom indywidualnym, ale także krytycznie i refleksyjnie analizującej ich relacje ze strukturami społecznymi. Sieć tym samym postawi pytanie o to, po co podejmujemy badania społeczne i czemu służy socjologia jako nauka.

2) Przebudzenie obywatelskie młodych

Obserwowane w ostatnich latach protesty stają się w coraz większym stopniu domeną osób młodych. Dotyczy to zarówno protestów w obronie demokracji, wolnych sądów i mediów, praw osób LGBT+, praw kobiet, przeciw zmianom systemu edukacji, niehumanitarnego traktowania uchodźców, ignorowania przez władze zmian klimatycznych, jak i demonstracji organizowanych przez środowiska prawicowe, przede wszystkim w postaci corocznego Marszu Niepodległości. Zmiana składu demograficznego protestów przekłada się na odmienny repertuar form protestu, organizację i zarządzanie, jak również na nowatorstwo ich oprawy graficznej oraz wykorzystywanego języka. Powadze zagadnień często towarzyszy żart, ironia, gra słów, a skandowane i wypisywane na transparentach hasła wyróżniają się spontanicznością i zasięgiem popkulturowych odniesień z jednej strony, a radykalizacją języka z drugiej. Młodzi zdominowali protesty zarówno liczebnie, stanowiąc główną grupę uczestników, ale też twórczo, tworząc transparenty, zabawne hasła, stroje, makijaże, oprawę muzyczną, szeroko relacjonując protesty w mediach społecznościowych.

Wzrost aktywności publicznej młodych widzimy również w formalnych zachowaniach politycznych, przede wszystkim w wysokiej frekwencji w wyborach prezydenckich z 2020 roku. Deklarowane przez młodych w sondażach zainteresowanie polityką i niesłabnące plany udziału w wyborach parlamentarnych w 2023 roku pozwalają sądzić, że formalna aktywność polityczna młodych utrzyma się do tego czasu.

Zapraszamy do udziału osoby zainteresowane protestami społecznymi, a szczególnie aktywnością publiczną – formalną i nieformalną – młodych osób w Polsce. Zgłoszenia wystąpień mogą być oparte na rezultatach własnych badań empirycznych (studia przypadków lub w perspektywie porównawczej), jak również na rozważaniach teoretycznych. Autorzy wystąpień zostaną zaproszeni do przygotowania wspólnej monografii lub numeru specjalnego czasopisma.