Życie rodzinne to jedna z tych sfer rzeczywistości społecznej, w której to, co „prywatne” zderza się z tym, co „publiczne” i polityczne. Doskonale to widać na przykładzie rodzicielstwa – zostanie matką/ojcem oraz opieka nad małymi dziećmi powodują redefinicje tożsamościowe oraz zmiany relacji w związku, a także sprawiają, że para jest zarówno adresatem „zewnętrznego” (m.in. państwowego) wsparcia, jak i podlega silniejszym przejawom kontroli społecznej.

Z jednej strony – relacje między jednostkami tworzącymi rodziny i wplecione w nie emocje, rodzinne rytuały i codzienne praktyki bez wątpienia należą do doświadczeń prywatnych i intymnych. Z drugiej strony – życie rodzinne podlega wielowymiarowym wpływom z zewnątrz. Oddziałują na nią m.in.: (1) normy i wzory społeczno-kulturowe oraz religijne (np. definiujące związki określane jako „rodziny” oraz takie, które są opisywane jako „alternatywne” dla rodzin); (2) dyskursy eksperckie i medialne (określające np. to, czym są „dobre” relacje, czy „dobre” rodzicielstwo); (3) polityki publiczne (które determinują warunki funkcjonowania rodzin w kontekście dostępu – lub jego braku – do usług publicznych, takich jak opieka i edukacja czy ochrona zdrowia); (4) rynek pracy (który kształtuje aktywność zawodową osób tworzących rodziny oraz wyznacza ramy równowagi praca-dom); (5) legislacje prawne (np. dotyczące praw dzieci i praw rodziców – tu dobrym przykładem może być chociażby wprowadzony w 2010 roku zakaz fizycznego karania dzieci przez rodziców/opiekunów) i – wreszcie – (6) rzadkie zdarzenia o powszechnych konsekwencjach (np. pandemia COVID-19).

Sfera życia rodzinnego jest wyjątkowo ważna zarówno dla jednostek (poziom mikro), jak i dla społeczności lokalnych i organizacji rynku pracy, polityków a także reprezentantów religii (poziom makro). To głównie w rodzinach ma miejsce reprodukcja – zarówno w sensie biologicznym, jak i w  znaczeniu społecznego transferu norm, wartości i praktyk w przekazie międzypokoleniowym oraz w socjalizacji. Konflikty społeczne wokół rodzin doskonale pokazują narracje i polityki dotyczące dzietności (np. 500+, „rodziny patologiczne”, dyskurs o egoizmie bezdzietnych kobiet), a także niedostosowanie dyskursów prawnych do faktów społecznych (np. w przypadku nieheteronormatywnych praktyk intymności).

Nawiązując do hasła „prywatne jest polityczne”, podczas obrad grupy chcemy skupić się na różnych zagadnieniach wzajemnych oddziaływań zewnętrznych norm, dyskursów i polityk oraz jednostkowych praktyk, doświadczeń oraz wyborów.

Do zgłaszania referatów zapraszamy autorki i autorów zarówno zainteresowane/nych teoretyczną refleksją, jaki i prowadzące/ych badania empiryczne na temat napięć między sferą prywatną i publiczną. Szczególnie zachęcamy do dyskutowania następujących zagadnień:

– szeroko rozumiane wpływy norm i wzorów społecznych, dyskursów eksperckich, polityk publicznych, warunków ekonomicznych i sytuacji na rynku pracy oraz legislacji na życie rodzinne a szczególnie na rodzicielstwo (macierzyństwo/ojcostwo);

– życie rodzinne w polityce i sferze publicznej – np.: strajki rodziców; ruchy społeczne (np. ojcowskie); upolitycznienie reprodukcji i rodzicielstwa; wpływ władzy na definiowanie rodziny;

– życie rodzinne w praktyce – strategie jednostek w obliczu wymienionych wyżej czynników np. alternatywne modele życia małżeńsko-intymnego; decyzje par i rodzin w zakresie podziału obowiązków domowych, opieki i urlopów; work-life balance; praktyki intensywnego rodzicielstwa;

– dzietność w ujęciu interdyscyplinarnym np. demograficzne determinanty dzietności; reprodukcyjne sprawstwo; bezdzietność;

– wpływ kryzysów społecznych na życie rodzinne i rodzicielstwo – np. wpływ pandemii na życie rodzinne, relacje genderowe i pokoleniowe.