Traumatyczne wydarzenie to takie, które pojawia się w życiu niespodziewanie i okazuje się dotkliwe na tyle, że trudno sobie z nim poradzić. Dla moich badanych traumą był wypadek, w wyniku którego zapadli w śpiączkę lub doświadczyli urazu kręgosłupa, wymagającego długiej rehabilitacji. W czasie, kiedy oni pogrążeni byli w nieświadomości śpiączki lub spędzali świadome miesiące na szpitalnych oddziałach, płynna i szybko zmieniająca się rzeczywistość nadal tętniła życiem, tyle że gdzieś obok, poza ich kontrolą. Ich trudne doświadczenia miały nie tylko zdrowotne konsekwencje, ale i niosły ze sobą przerwanie ciągłości strumienia życia codziennego, przymusową przerwę w aktywnym pełnieniu ról społecznych oraz przemiany relacji z innymi ludźmi. Wszystkie te aspekty biograficznej trajektorii odzwierciedlane były kolejno w tożsamości jednostek. W swoim referacie pragnę przedstawić, w jaki sposób owa tożsamość, rozumiana przeze mnie bardzo szeroko jako ciągle konstruowany projekt psycho-społeczny, jest kształtowana przez osoby, które doświadczyły wspomnianej traumy. Wskażę cztery główne strategie tożsamościowe, podejmowane przez moich rozmówców, by poradzić sobie z przerwaniem ciągłości i jedności tożsamości, którego doświadczyli. Strategie te polegają kolejno na: 1) zaprzeczaniu przemianom tożsamości, 2) akceptacji i adaptacji, 3) oparciu na znaczących Innych w rekonstruowaniu własnego „Ja” oraz 4) tworzeniu zupełnie nowej tożsamości. Porównawcza analiza dwóch badanych grup wykazała – co było sprzeczne z poczynionym przeze mnie wstępnie założeniem – że to nie rodzaj doświadczonej traumy determinuje sposób radzenia sobie z późniejszym konfliktem tożsamościowym, ale znaczenie mają tutaj zdrowotne konsekwencje urazu oraz czynniki psychologiczne (np. szeroko pojęta siła charakteru) i środowiskowe (np. wsparcie bliskich osób). Wnioski zawarte w referacie oparte są na wynikach moich jakościowych badań, obejmujących: wywiady biograficzno-narracyjne z osobami wybudzonymi ze śpiączki oraz takimi, które przeżyły wypadek skutkujący urazem kręgosłupa (lecz nie były w śpiączce); wywiady pogłębione z ich najbliższymi oraz wywiady eksperckie.