Celem wystąpienia jest ukazanie fenomenu piosenek covidowych (covid-songs) jako sposobu opisywania rzeczywistości społecznej w dobie pandemii SARS-CoV-2. Zarówno muzyka jak i tekst posiadają wymiar komunikacyjny – każde z tych mediów buduje swoją narrację za pomocą właściwych sobie środków. Połączenie muzyki z tekstem przynosi dodatkową korzyść w sferze narracyjnej. Oto bowiem słowo zostaje „spowite” muzyką (a czasami i obrazem, jak w przypadku teledysku), muzyka zaś wzmacnia przekaz tekstowy. Rodząca się nowa jakość sprawia, że narracje o świecie stają się silniejsze, bardziej przekonujące, lepiej komentujące rzeczywistość społeczną.
Sama muzyka w czasie pandemii okazała się wybawieniem, nie tylko ze względu na jej społeczną moc, oraz więziotwórczą i integracyjną funkcję, ale też dzięki temu, że stanowi ona uniwersalny język, umożliwiający definiowanie i interpretowanie świata, szczególnie w czasach kryzysu. Treści muzyczne powiązane z treściami słownymi można więc tym bardziej pojmować jako narracje społeczno-kulturowe tłumaczące świat i jego przemiany. W trakcie wystąpienia ukazane zostaną możliwości zastosowania narzędzi wypracowanych na gruncie tzw. analizy dyskursu do badania owych narracji na przykładzie wybranych covid-songs. Wyróżnione zostaną różne typy covidowych narracji budowanych w piosenkach, prześledzone strategie, które mogą służyć ukazywaniu świata społecznego w dobie pandemii (uwzględniające typy argumentów i rolę muzycznych autorytetów – osób znaczących). Całości rozważań przyświecać będzie założenie o komunikacyjnej, więziotwórczej, integracyjnej i perswazyjnej funkcji muzyki w społeczeństwie.