W ostatnich 3 latach weszły w życie dwie ważne ustawy – Ustawa z dnia 19 lipca 2019 r. o zapewnieniu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami (Dz.U. 2019 poz. 1696) oraz Ustawa z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych (Dz. U. 2019 poz. 848).
Z założenia intencją ustawodawcy była systemowa poprawa dostępności zasobów i usług instytucji publicznych. Ustawa o zapewnieniu dostępności zaskoczyła osoby odpowiedzialne za podmioty publiczne. Przeszła przez Sejm i Senat praktycznie bez poprawek, choć tego absolutnie wymagała. Nie zabezpieczono środków na jej wdrażanie np. w sektorze kultury.
Od końca 2019 roku, w czasie wchodzenia w życie nowych ustaw, audytów i poszukiwaniu środków na poprawę dostępności architektonicznej, komunikacyjnej i cyfrowej rozpoczęła się pandemia. W lutym 2022 roku rozpoczęła się inwazja Rosji na Ukrainę i m.in. do Polski dotarła fala uchodźców wymagających wsparcia, leczenia i pracy.
W proponowanym referacie chciałabym poruszyć temat wdrażania w życie aktów prawnych dot. dostępności w wyjątkowo trudnych warunkach i wpływu tej sytuacji na odbiór społeczny proponowanych zmian.
Zaprezentuję wyniki indywidualnych wywiady pogłębione (IDI) z osobami ze znacznym stopniem niepełnosprawności (w szczególności z osobami niewidomymi, głuchymi i poruszającymi się na wózku) oraz z koordynatorami dostępności w instytucjach publicznych ( w tym w instytucjach kultury).