Szybki rozwój technologii immersyjnych sprawia, że stają się dziś coraz bardziej popularnymi narzędziami, wykorzystywanymi do kształcenia pracowników socjalnych oraz osób mających w pracy zawodowej lub życiu codziennym kontakt z osobami, które ze względu na niepełnosprawność, chorobę lub inne problemy nie funkcjonują zgodnie z ogólnie akceptowanymi zasadami i normami. Odpowiednio zaprojektowane aplikacje VR pozwalają na doświadczenie różnych sytuacji z perspektywy osoby zmagającej się z chorobą przewlekłą, psychiczną lub z określoną niepełnosprawnością. Tego typu symulacje ułatwiają lepsze rozumienie sytuacji i problemów innych osób, a w efekcie wzmacniają empatię. Aplikacje VR lub filmy sferyczne (360 stopni) symulujące określone niepełnosprawności lub choroby cieszą się dużym uznaniem dla zastosowań związanych z niwelowaniem stereotypów budowaniem wzajemnego zrozumienia i wsparcia w zróżnicowanych grupach lub relacjach. Jak potwierdziły badania, budowanie empatii z wykorzystaniem technologii VR jest bardziej skuteczne i wywiera bardziej długotrwały efekt w porównaniu z tradycyjnymi metodami. W związku z tym celem mojego wystąpienia będzie przedstawianie i poddanie krytycznej analizie istniejących rozwiązań i przeanalizowanie ich znaczenia dla tworzenia środowiska wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami lub chorych w miejscu kształcenia, pracy, w instytucjach opiekuńczych itd.
Analiza obejmie artykuły opublikowane w okresie ostatnich 5 lat pokazujące zastosowania wdrożonych produkcji VR ukazujących perspektywę osób cierpiących na autyzm, schizofrenię, demencję, problemy ze wzrokiem, poruszające się na wózku itp.