Ankieta jakościowa nie jest ani standardową techniką jakościową, ani ilościową (Braun i in., 2020). Biorąc pod uwagę klasyczną klasyfikację technik badawczych zaproponowaną przez Lutyńskiego (1994), ankieta jakościowa mieściłaby się wśród technik o niskim stopniu standaryzacji opartych na komunikacji pośredniej. Można by zatem analizować jej różnice i podobieństwa zarówno z technikami zbierania niestandaryzowanych wypowiedzi pisemnych (takich jak np. listy, pamiętniki, wypracowania szkolne; stosowane przez klasyków metody biograficznej, m.in. Znanieckiego czy Chałasińskiego), jak również z technikami ankietowymi (komunikacja pośrednia), gdzie stosowane są pytania otwarte. Wśród osób prowadzących badania ilościowe dostrzegana jest w ostatnich latach coraz większa wartość pytań otwartych w ankietach i ich różnorodnego zastosowania (Neuert i in. 2021; Singer, Couper 2017).
Technika ta doczekała się krytyki zarówno ze strony osób prowadzących badania ilościowe (np. niski stopień standaryzacji, generowanie dodatkowej pracy przy kodowaniu odpowiedzi, zwiększanie niechęci do uczestnictwa w badaniu i stąd ograniczenie możliwości realizacji na dużych próbach), jak i wśród jakościowe (np. niewystarczająco pogłębione dane, brak podmiotowego kontaktu z osobami badanymi).
W naszym referacie zajmiemy się oceną przydatności ankiety jakościowej w badaniach społecznych prowadzonych w czasie kryzysu pandemicznego Covid-19. Zastanowimy się nad plusami i minusami jej wykorzystania. Podstawą rozważań będą (1) refleksja metodologiczna nad naszym własnym doświadczeniem wykorzystania ankiety jakościowej w badaniach zmian metodologicznych i etycznych w badaniach społeczno-humanistycznych podczas pierwszej fali pandemii z udziałem polskich badaczek i badaczt, a także (2) analiza wypowiedzi uczestników i uczestniczek realizowanej przez nas ankiety jakościowej dotyczących problemów i korzyści wynikających z wyboru ankiety jakościowej do realizacji badań w pandemii.