W czasie wystąpienia zostaną zaprezentowane przykładowe strategie retoryczne używane przez komentatorów politycznych w internetowych debatach. Media społecznościowe stają się coraz istotniejszym polem deliberacji i ścierania się opinii politycznych obywateli. W przeciwieństwie do mediów tradycyjnych, gdzie opinię publiczną tworzą jedynie wybrani przedstawiciele elit i grup wpływu, media społecznościowe ze względu na swoją egalitarność prezentują znacznie szersze spektrum poglądów i argumentów (Coleman 2017).
Tym niemniej deliberacja internetowa obciążona różnego rodzaju zjawiskami, których wpływ na przebieg i wynik deliberacji jest szeroko krytykowany w literaturze przedmiotu. Ilość publikowanych współcześnie informacji wymusza daleko idącą ekonomię uwagi, przez co znacznie trudniej jest dotrzeć do odbiorcy z jakimkolwiek komunikatem. Algorytmy, komory pogłosowe, czy bańki informacyjne sprawiają, że pewne strategie retoryczne komentatorów politycznych w internecie sprawdzają się lepiej niż inne. Opinie radykalne, emocjonalne, czy odnoszące się do etosu dyskutantów bardziej przyciągają uwagę odbiorców oraz skłoniają ich do zaangażowania.
Odwołując się do terminologii zaproponowanej przez Arystotelesa, komunikaty mające pretendować do miana doradczych (czyli traktujących o istotnych sprawach państwa), mają raczej charakter osądzający i popisowy. Z tego względu zamiast argumentacji praktycznej (Fairclough & Fairclough) w internecie dominuje wigilantyzm (Trottier). Dyskusje o sprawach państwa sprowadzone do kwestii moralnych i emocjonalnych rodzą szersze pytania o stan demokracji i przyszłość polskiej sfery publicznej.