Celem wystąpienia jest: 1) zdiagnozowanie sposobów interpretacji przepisów prawnych dotyczących praktyk religijnych, wprowadzonych w czasie pandemii Covid-19 w Polsce. Opinie o zasadności i celowości obostrzeń pozwalają zbadać stopień ich akceptacji oraz źródła ich społecznego uzasadniania; 2) zdiagnozowanie zmian w praktykach religijnych Polaków podczas pandemii, zwłaszcza w kontekście zarządzonych prawnie obostrzeń. Istotnym elementem nowej rzeczywistości społecznej w czasie pandemii jest implementacja, łamanie lub reinterpretacja (obchodzenie) ograniczeń. Uwagę zwracają nowatorskie metody dostosowywania się do nowych norm prawnych w sposób interpretowany jako najmniej uciążliwy.
W wystąpieniu zostaną przedstawione wyniki badań, na które składa się: 1) 30 IDI z czterema kategoriami respondentów (kapłani, osoby prowadzące życie zakonne, dziennikarze mediów religijnych oraz osoby świeckie współorganizujące praktyki religijne); 2) analiza treści forów internetowych i artykułów w mediach religijnych; 3) ankieta internetowa. Respondenci reprezentują różne religie (chrześcijaństwo, islam, hinduizm) i wyznania.
Wyniki badań pokazują, że stopień akceptacji ograniczeń jest wysoki. Szczególnie interesujące są narracje, które to wyjaśniają. Z jednej strony mówią o ścisłej współpracy biskupów rzymskokatolickich z władzami państwowymi. Z drugiej strony ujawniają przekonanie o konieczności poddania się ograniczeniom, aby nie sprawiać na opinii publicznej wrażenia, że wierzący są kategorią uprzywilejowaną. Mniej liczne krytyczne głosy dotyczące obostrzeń wiązały się z: 1) przekonaniem, że praktyki religijne są ważniejsze niż m.in. wydarzenia kulturalne lub sportowe; 2) niedostosowaniem formy obostrzeń do sposobów funkcjonowania mniejszych wspólnot religijnych.