Opis i interpretacja pojęcia „zdrowie” oraz jego strukturalnych , stratyfikacyjnych, kulturowych i socjo-demograficznych uwarunkowań stanowiło i stanowi element „społecznej i poznawczej tożsamości socjologii medycyny [ Sokołowska 1989; Morrall 2009 ]. Inspiratorką większości badań sytuujących się „ wokół kategorii zdrowia” w latach 60-tych, 70-tych i 80-tych XX wieku była twórczyni polskiej i współtwórczyni europejskiej socjologii zdrowia i choroby Magdalena Sokołowska / 1922 – 1989 /, m.in. dlatego polskie doświadczenia wpłynęły na rozwój „myśli socjomedycznej” w krajach Europy Środkowo-Wschodniej takich jak : Węgry, Czechosłowacja, Bułgaria, Rumunia czy Jugosławia [Piątkowski 2020 ]. Wczesne rozważania na ten temat odwoływały się głównie do negatywnych definicji zdrowia traktowanego jako „brak choroby”, kategoria „ zdrowia pozytywnego” upowszechniała się w publikacjach socjomedycznych w pierwszej połowie lat 80-tych , podobnie jak pojęcie jego „względności”, „subiektywności” i „relatywizmu”. Równocześnie przedmiotem dyskusji była kwestia poszukiwania adekwatnych wskaźników zdrowia pozytywnego oraz postulat konstruowania skal zdrowia przyjmujących postać continuum. W związku z podjęciem/1968/ przez Zespół kierowany przez M. Sokołowską studiów nad wzorami konsumpcji społeczeństwa polskiego kategorię „zdrowie” zaczęto postrzegać w kontekście realizowanych wariantów stylów życia. Dążenie do przesuwania obszaru badań z pola choroby i chorowania na pole zdrowia było też związane z coraz silniejszymi tendencjami inspirowania socjologii medycyny przez socjologię ogólną i jej subdyscypliny. Równocześnie w sferze teorii można było zauważyć stopniowe odejście od klasycznych podejść T. Parsonsa i wybór nowych punktów odniesienia wyznaczonych m.in. poglądami D. Mechanica i E. Freidsona co z kolei umocniło i pogłębiło nurt badań nad zachowaniami , postawami i potrzebami zdrowotnymi. [ Sokołowska 1985:307 ]