Pomimo iż formalny zakaz dyskryminacji ze względu na cechy prawnie chronione ma już dość długą genezę (Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 1950 r.) to jednak samo zjawisko dyskryminacji, zwłaszcza w opiece medycznej, jest wciąż aktualne. Dyskryminacja jest jednym z ważniejszych aspektów nierównego dostępu do opieki medycznej, jednakże jest marginalnie traktowana w polskich badaniach naukowych poświęconych problematyce nierówności. Dyskryminacja najczęściej dotyka osób pochodzących z grup mniejszościowych, ale ze względu na częsty brak szerszej wiedzy na temat istoty zjawiska dyskryminacji, zwłaszcza dyskryminacji pośredniej, mogą jej doświadczać również pozostali członkowie społeczeństwa. Środowisko medyczne nie zawsze jest bowiem świadome tego, jakie zachowania są lub nie są zachowaniami dyskryminującymi.
Wystąpienie ma charakter teoretyczny. Na cele wystąpienia przeprowadzona została analiza literatury zagranicznej dotyczącej problemu dyskryminacji w systemie opieki zdrowotnej, ponadto omówione zostaną prawne aspekty dyskryminacji z odwołaniem do kontekstu opieki medycznej a następnie wskazane zostaną społeczne konsekwencje dyskryminowania pacjentów pochodzących z różnych grup mniejszościowych (etnicznych, religijnych), a także osób o odmiennej orientacji seksualnej czy seniorów. Wskazane zostaną również przykłady dyskryminowania językowego pacjentów. Ponadto przedstawione zostaną społeczne i medyczne konsekwencje dyskryminacji bezpośredniej i pośredniej w opiece medycznej oraz zarysowane zostaną możliwe obszary badawcze dotyczące wzajemnych relacji pomiędzy zachowaniami dyskryminującymi a nierównościami społecznymi, w tym zdrowotnymi.