Nierówności w zdrowiu pogłębiane są przez nierówności w dostępie do usług publicznych, w tym do opieki medycznej. Prawidłowość ta dotyczy również zdrowia psychicznego. Potwierdzają to badania EZOP II zrealizowane na próbie losowej dorosłych mieszkańców Polski w wieku 18+ lat. W ramach badań z lat 2018-2019 przeprowadzono 12 tysięcy wywiadów obejmujących kwestie zdrowia psychicznego i położenia w strukturze społecznej. Wykorzystano – rekomendowany przez WHO kwestionariusz WHO CIDI (Composite International Diagnostic Interview) Stwierdzono, ze co czwarty badany ma za sobą doświadczenia zaburzeń psychicznych. Największe rozpowszechnienie odnotowano wśród osób o niskim wyksztalceniu, wykluczonych z rynku pracy (bezrobotni, renciści, kobiety zajmujące się wyłącznie domem) oraz u rozwiedzionych. Analizy regresji wykazały, że właśnie w tych grupach szanse podjęcia leczenia są najniższe. Na przykład szanse leczenia specjalistycznego wśród osób z wykształceniem uniwersyteckim są prawie dwukrotnie wyższe w porównaniu z osobami z wykształceniem podstawowym i zasadniczym zawodowym. Badania pokazują, że strukturalne nierówności w dystrybucji zdrowia psychicznego są utrwalane przez zróżnicowany dostęp do specjalistycznej opieki medycznej.