Niesprawiedliwość epistemiczna w ujęciu Mirandy Fricker to proces, w którym zdolność każdego człowieka do posiadania wiedzy i dzielenia się nią zostaje podważona w wyniku uprzedzeń i dyskryminacji. Społeczne i epistemiczne praktyki dzielenia się informacjami oraz interpretowania własnych doświadczeń są nieodzownym elementem naszej racjonalności wpływającymi na poczucie integralności i godności w relacjach między ludzkich. Tym samym niesprawiedliwość epistemiczna wobec pacjentów opieki psychiatrycznej w negatywny sposób wpływa na proces zdrowienia – ograniczenie ich możliwości dzielenia się doświadczeniem choroby i bycia wysłuchanym przez personel medyczny staje się doświadczeniem dehumanizującym.
Asystent zdrowienia to nowy zawód związany z opieką psychiatryczną, w założeniu stanowiący pomost między pacjentem i jego rodziną a personelem terapeutycznym. Zakłada się, że dzięki osobistym doświadczeniom zarówno kryzysu psychicznego, jak i bycia pacjentem opieki psychiatrycznej asystent zdrowienia ma szanse wesprzeć personel w lepszym rozumieniu pacjenta, jego ograniczeń, możliwości oraz potrzeb w procesie leczenia. Zakłada się również, że obecność asystentów leczenia na oddziałach psychiatrycznych pozwoli na przełamanie barier w relacji pacjent-lekarz, wzmacniając autonomię oraz nadzieję pacjentów na skuteczne pokonanie doświadczanego kryzysu.
Przedmiotem referatu jest teoretyczna i empiryczna eksploracja potencjału oraz ograniczeń, jakie stoją przed asystentami zdrowienia w kontekście wymagań i oczekiwań związanych rolą, jaką podejmują, stawianych przed nimi zadań oraz ich wpływu na proces leczenia zaburzeń psychicznych. Bazując na wynikach najnowszych badań naukowych w tym obszarze postaram się odpowiedzieć na pytanie jak pojawienie się tego nowego zawodu zmienia dotychczasową relację pomiędzy pacjentami a personelem medycznym poprzez ograniczenie niesprawiedliwości epistemicznej w ramach nowej platformy porozumienia.