Od wielu lat kobiety są niedoreprezentowane w naukach ścisłych, technologii, inżynierii czy matematyce (STEM). Tendencja ta widoczna jest właściwie na całym świecie, także i w Polsce. Dzieje się tak pomimo ekspansji szkolnictwa wyższego i stale zwiększającej się liczby kobiet studiujących na polskich uczelniach. Obecnie stanowią one 58% wszystkich studentów (GUS 2021). Nie zmieniają tego również programy promujące kierunki techniczne, inżynierskie i ścisłe wśród młodych kobiet (np. Dziewczyny na politechniki! i Dziewczyny do ścisłych) mające na celu zniwelowanie różnic między płciami w dziedzinach STEM. Istnieje szeroki wachlarz wyjaśnień nieobecności kobiet w STEM (Blickenstaff 2006) czy przyczyn ich autoselekcji (Meyer i Strauß, 2019), brakuje jednak analiz dotyczących procesów przechodzenia pomiędzy I a II stopniem studiów, który jest przedmiotem naszych analiz. Stawiamy tezę, że studentki kończące z sukcesem STEM (uzyskujące licencjat) charakteryzują się odmiennymi wzorami przejścia pomiędzy pierwszym (BA) a drugim (MA) cyklem kształcenia, aniżeli studentki innych kierunków studiów i studenci. Zakładamy przede wszystkim, że studentki STEM rzadziej podejmują studia II stopnia niż studenci. Zakładamy również, że zależy to od stopnia zmaskulinizowania kierunku (więcej studentek kontynuuje naukę na kierunkach w niższym stopniu zdominowanych przez mężczyzn). Zakładamy także, że czynnikiem różnicującym odsetek studentek na studiach drugiego stopnia będzie typ uczelni, ich akademicki prestiż oraz miejsce zamieszkania. Źródłem analizowanych danych jest pełna zbiorowość studentów pierwszego roku studiów II stopnia (rocznik 2017/2018) studiujących we wszystkich uczelniach w Polsce (baza POLON). Wyniki naszych badań przyczyniają się do zrozumienia podstawowych makro-mechanizmów, które wpływają na jednostkowe decyzje o kontynuowaniu lub niekontynuowaniu studiów.