Celem mojego wystąpienia będzie zaprezentowanie, w jaki sposób nauczanie zdalne zaburza proces adaptacji do studiowania wśród studentów i studentek pierwszego roku studiów licencjackich. Zakładam, że doświadczenie przystosowywania się do roli studenta lub studentki w społeczności akademickiej da się porównać do procesu akulturacji. Referat bazuje na dwóch badaniach jakościowych przeprowadzonych na Uniwersytecie Warszawskim, w ramach których przeprowadzono pogłębione wywiady indywidualne ze studentami i studentkami pierwszego roku studiów licencjackich dotyczące oczekiwań wobec studiowania oraz doświadczeń w trakcie pierwszego semestru studiów wyższych. Pierwsze z badań, na próbie osób uczących się na wybranych warszawskich uczelniach, przeprowadzono w latach 2018/2019 (N=45), natomiast drugie, przeprowadzone wśród tzw. pandemicznych maturzystów na Uniwersytecie Warszawskim, czyli osób rozpoczynających studia na UW w czasie pandemii, przeprowadzono na przełomie lat 2021 i 2022 (N=26). Porównanie rezultatów badań przeprowadzonych przed wybuchem pandemii oraz w jej trakcie pokazało, że wchodzenie w rolę studenta w trakcie pandemii jest utrudnione głównie za sprawą czasowego przechodzenia na zdalne nauczanie. Takie zaburzenie trybu studiowania generowało szereg problemów dla osób badanych, w tym: 1) ograniczenia dla integracji z osobami z roku, 2) spadki motywacji do studiowania, 3) trudności z organizacją czasu pracy oraz koncentracją na zajęciach, 4) ograniczenie kontaktu z wykładowcami. Argumentuję, że wywołane przez pandemię zaburzenia trybu studiowania przyczyniają się do opóźnienia skutecznej adaptacji do studiowania wśród nowych studentów, a w przypadku części z nich mogą wręcz przyczyniać się do wypadania (drop-out) ze studiów. Wskazuję na instytucjonalną rolę uniwersytetu w kreowaniu warunków do akademickiej akulturacji np. poprzez tworzenie programów wspierających studentów w przystosowywaniu się do świata akademii (tzw. student orientation).