Medykalizacja jest zwykle utożsamiana z procesem przejmowania przez medycynę kontroli nad różnymi obszarami życia społecznego. W praktyce oznacza to przekształcanie tradycyjnych norm społecznych regulujących ludzkie zachowania w sferze zdrowia i choroby poprzez wkraczanie medycyny w życie codzienne i upowszechnianie norm medycznych przedstawianych jako korzystne dla zdrowia, w pełni uzasadnione i godne akceptacji. Wkraczanie medycyny w życie społeczne było i jest możliwe m.in. ze względu na wysoki prestiż medycyny, powszechne oczekiwanie profesjonalnej pomocy w rozwiązywaniu codziennych problemów zdrowotnych, a także pojawianie się zagrożeń zdrowia i życia w skali makro np. epidemii chorób zakaźnych.
Podczas gdy w sytuacji niewymagającej gwałtownych reakcji instytucji medycznych, proces medykalizacji przebiega powoli a stosowane metody oddziaływania opierają przede wszystkim na edukacji, o tyle w sytuacji wystąpienia dynamicznie rozwijającego się zagrożenia zdrowia i życia całych populacji działania podejmowane przez instytucje medyczne mogą prowadzić, do prawnie usankcjonowanych ale często trudnych do akceptacji interwencji medycyny w życie społeczne. W takim przypadku istnieje potrzeba obserwacji życia społecznego w celu identyfikacji nowych zjawisk społecznych i ich konsekwencji dla funkcjonowania populacji i jej zdrowia.
Celem prezentacji jest identyfikacja a także analiza zjawisk społecznych i konsekwencji zdrowotnych wywołanych pojawieniem się epidemii COVID 19 i metodami jej zwalczania.
