dr Zofia A. Słońska – socjolog. Główne obszary badawcze: socjologia kliniczna, socjologia promocji zdrowia i zdrowia publicznego, epidemiologia społeczna. Doktorat w 1987, IFiS PAN . Główne afiliacje i stanowiska: Zakład Promocji Zdrowia (adiunkt, Kierownik), Zakład Epidemiologii, Profilaktyki i Promocji Zdrowia (adiunkt, Z-ca Kierownika) , Narodowy Instytut Kardiologii w latach 1991-1920; PZH w latach 1973-1991 (adiunkt, Kierownik Pracowni). Ponadto zatrudniona w WHO w Kopenhadze jako konsultant, a w Ministerstwie Zdrowia jako doradca ministra zdrowia. W latach 1993-2005 krajowy partner ds. promocji zdrowia WHO. W latach 1995-2005 członek Europejskiego Komitetu Rozwoju Promocji Zdrowia, a od 1998 -2006 członek Komitetu Doradczego Centrum Komunikacji, Zdrowia i Środowiska, Waszyngton. Autorka i współautorka wielu projektów badawczych, realizowanych m.in. we współpracy z Bankiem Światowym i Komisją Europejską, w tym nagrodzonego Europejską Nagrodą Zdrowia European Health Literacy Survey HLS-EU (2009 – 2012). Członek krajowych i zagranicznych organizacji naukowych. Obecnie wiceprzewodnicząca Europejskiego Towarzystwa Socjologii Zdrowia i Medycyny (ESHMS). Autorka lub współautorka ponad stu kilkudziesięciu publikacji krajowych i zagranicznych, w tym monografii i rozdziałów w książkach , a także współautorka Polskiej Encyklopedii Socjologii. Wieloletni członek kolegium redakcyjnego czasopism naukowych, m.in. Health Promotion International, recenzent polskich i zagranicznych czasopism naukowych. Liczba cytowań wg Google Scholar 6863.
Zwalczanie epidemii COVID 19 jako nowa forma medykalizacji życia społecznego. Skutki społeczne i zdrowotne i ich uwarunkowania
Medykalizacja jest zwykle utożsamiana z procesem przejmowania przez medycynę kontroli nad różnymi obszarami życia społecznego. W praktyce oznacza to przekształcanie tradycyjnych norm społecznych regulujących ludzkie zachowania w sferze zdrowia i choroby poprzez wkraczanie medycyny w życie codzienne i upowszechnianie norm medycznych przedstawianych jako korzystne dla zdrowia, w pełni uzasadnione i godne akceptacji. Wkraczanie medycyny w życie społeczne było i jest możliwe m.in. ze względu na wysoki prestiż medycyny, powszechne oczekiwanie profesjonalnej pomocy w rozwiązywaniu codziennych problemów zdrowotnych, a także pojawianie się zagrożeń zdrowia i życia w skali makro np. epidemii chorób zakaźnych.
Podczas gdy w sytuacji niewymagającej gwałtownych reakcji instytucji medycznych, proces medykalizacji przebiega powoli a stosowane metody oddziaływania opierają przede wszystkim na edukacji, o tyle w sytuacji wystąpienia dynamicznie rozwijającego się zagrożenia zdrowia i życia całych populacji działania podejmowane przez instytucje medyczne mogą prowadzić, do prawnie usankcjonowanych ale często trudnych do akceptacji interwencji medycyny w życie społeczne. W takim przypadku istnieje potrzeba obserwacji życia społecznego w celu identyfikacji nowych zjawisk społecznych i ich konsekwencji dla funkcjonowania populacji i jej zdrowia.
Celem prezentacji jest identyfikacja a także analiza zjawisk społecznych i konsekwencji zdrowotnych wywołanych pojawieniem się epidemii COVID 19 i metodami jej zwalczania.