Z nostalgią wspominamy początki korzystania z Internetu. Charakterystyczne dźwięki łączącego się modemu przenosiły nas w odległe, nieznane miejsca cyberprzestrzeni bez granic, które mogliśmy budować na własnych zasadach wypełniając je kulturą, gospodarką, polityką. Po jakimś czasie nasze światy zaczęły się przenikać, stopniowo wplatając nowe rozwiązania w codzienne życie i codzienne rytuały. Zatrzęsły się w posadach klasyczne paradygmaty, przyzwyczailiśmy się do kontaktów zapośredniczonych, które zastąpiły autentyczną obecność drugiego człowieka. Pandemia? Tylko przyspieszyła zachodzące procesy normalizując zachowania takie jak dystans społeczny, odosobnienie, izolacja. Ale czy dla wszystkich sieć okazała się cyfrowym habitatem? Kim są osoby, które nie chcą bądź nie mogą korzystać z Internetu? Jakie zmiany związane z nowymi technologiami mogliśmy zaobserwować w naszym społeczeństwie w ciągu ostatnich 15 lat?
Aby odpowiedzieć na te pytania, przyjrzymy się wynikom Polskich Badań Panelowych POLPAN, które od 1988 r. są realizowane w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Badanie odbywa się co 5 lat i oparte jest na indywidualnych wywiadach bezpośrednich. W panelowej części badania uczestniczą regularnie te same osoby (niektóre od początku). Pozwala to analizować losy badanych w długiej perspektywie czasowej. Jednocześnie na każdym etapie badania dobierane są młodsze osoby, co sprawia że wyniki są reprezentatywne dla Polek i Polaków w wieku 21 i więcej lat.