Referat będzie próbą dokonania performatywnej dekonstrukcji koncepcji roli społecznej badaczki zakorzenionej w polskiej rzeczywistości akademickiej. Planuję wykorzystać szczególny potencjał analityczny perspektyw pierwszoosobowych, jakim jest przeprowadzenie socjologicznej introspekcji względem własnego ja jak względem innego (Ellis 1991; Konecki 2021). Wystąpienie przyjmie charakter eksperymentu, w którym badaczka próbuje przedstawić swój wewnętrzny wielogłos – ja-badaczka, ja-akademiczka, ja-kobieta, ja-jednostka moralna, ja-Polka… Przedstawione treści będą pochodzić z prowadzonych na bieżąco analiz autoetnograficznych, w trakcie których, przy wsparciu technik kontemplatywnych, postrzegam pracę swojego umysłu, reakcje ciała i emocje w określonych przebytych (i na bieżąco przebywanych) sytuacjach i kontekstach realizowanej pracy naukowej. W efekcie dostrzegam różne postacie i role, jakie przyjmuję, a raczej jakimi staję się w życiu społecznym i jakie nakładają się na siebie w toku pracy badawczej, a zawieszając zinternalizowane wzory bycia każdą z nich (epoche), mogę każdą z nich wyabstrahować i obejrzeć z bliska. Intersubiektywizacji własnych obserwacji i wniosków staram się dokonywać poprzez odwołanie do (nie tylko) pierwszoosobowych analiz innych badaczek i badaczy, czego namiastkę, mam nadzieję, uda się zrealizować również w trakcie referatu i dyskusji. Właściwym celem wystąpienia będzie więc skonfrontowanie własnego obrazu pełnienia roli społecznej badaczki z punktami widzenia odbiorczyń i odbiorców, których postaram się zainspirować do dyskusji elementów mojej perspektywy, uzupełnienia ich, poddania w wątpliwość, a nawet zanegowania.