Kategoria plemienności, niezbyt – jak się wydawało – przydatna w socjologii jako nauce skupionej na społeczeństwie nowoczesnym i użyteczna głównie w opisywaniu przeszłości, doczekała się renesansu. Przejawy współczesnego trybalizmu, zwanego „neotrybalizmem” dla odróżnienia od swojego przednowoczesnego protoplasty, znajdujemy we wszystkich sferach życia społecznego: w polityce, kulturze, gospodarce, religii, prawie. Moje wystąpienie będzie poświęcone próbie usystematyzowania relacji między plemiennością jako kategorią socjologiczną o długim stażu a refleksją nad neotrybalizmem. Wskażę najważniejsze moim zdaniem motywy spajające namysł nad plemionami tradycyjnymi i ponowoczesnymi, konstruując tym samym pomost między klasyczną a współczesną teorią plemienności. W centrum moim rozważań znajduje się zagadnienie normatywnego spoiwa, które pozwala funkcjonować neoplemionom: stawiam tezę, że w procesie wyłaniania się porządków normatywnych najwyraźniej dostrzec można różnice między plemiennością dawną i dzisiejszą.