Kwestia „normalizacji prekaryzacji” oznacza zinstytucjonalizowane prawdopodobieństwa niepewnego zatrudnienia jako jednej z faz w biografiach (młodych pracowników) (Mrozowicki 2016). Toteż zachodzi pytanie czy pandemiczny i (post)pandemiczny kryzys społeczno-gospodarczy przyczynia się do dalszej „normalizacji” prekariatu, czy też odwrotnie, stwarza warunki, w których prekaryjność jest kwestionowana? Inaczej, ważne jest pytanie o to, jak pandemia wpływa na procesy normalizacji prekaryzacji młodych w gastronomii? W wystąpieniu zostaną poruszone kwestie relacji kryzysu pandemicznego w kontekście normalizacji prekaryzacji w odniesieniu do biografii młodych (18-34) pracowników w gastronomii. Zakładam, że społeczne konsekwencje kryzysu (post)pandemicznego jeszcze bardziej przyczynią się do prekaryzacji pracy. Toteż istotnym jest odpowiedź na kolejne pytanie: jakie są strategie pracowników gastronomii wykazujące odporność na kryzys pandemiczny ze względu na znaczenie zasobów biograficznych i społecznych? Wystąpienie będzie próbą zbudowania pomostu pomiędzy zakończonym niedawno projektem PREWORK – dotyczącym młodych niestałych pracowników w Polsce i Niemczech – a projektem COV-WORK dotyczącym zmian w organizacji pracy, zbiorowych stosunkach pracy i dyskursu o pracy oraz świadomości społeczno-ekonomicznej podczas pandemii i jej następstwa. W analizie wykorzystane zostaną wywiady biograficzne przeprowadzone wiosną i latem 2021 roku z młodymi pracownikami gastronomii w Polsce.