Czas pandemii oraz postępująca automatyzacja mają istotny wpływ na przestrzeń i sposoby wykonywania pracy. Jeszcze przed 2020 rokiem dekompozycji ulega ścieżka „one job for life” – coraz więcej osób chce lub musi zmieniać wykonywany zawód, pandemia przyśpieszyła te zjawiska. Warto zatem analizować procesy społeczne, które mogą służyć jako mechanizmy adaptacyjne do nowych przestrzeni pracy. Tematem wystąpienia będą czynniki decydujące o tym, co obecnie potwierdza bycie „przydatną i kreatywną jednostką”? W jaki sposób gromadzone są nowoczesne „kredencjały”, czy może są to już tylko „badge”?
Przedstawię krytyczną analizę teorii Collinsa (1979) w świetle wyników badań. Opiszę wyniki badania na reprezentatywnej grupie dorosłych Polaków dotyczące podejścia do potwierdzania kompetencji (IBE 2022). Z badania Uczenie się dorosłych Polaków (IBE 2020) wiemy, że ok. 70% dorosłych uczy się w sposób nieformalny, zarówno od współpracowników, jak i od członków rodziny i przyjaciół podczas wspólnego rozwijania pasji. Czy szukają oni potwierdzenia tych umiejętności, w celu zwiększenia swoich szans na rynku pracy? Czy motywacje do nauki są raczej związane ze sferą prywatną? W wystąpieniu zarysuję obraz nowych praktyk społecznych, które wytwarzają się w odpowiedzi na zachodzące zmiany w przestrzeni pracy. Odniosę się także do teorii chaosu karier (Pryor, Bright 2011).
