Ormianie są w Polsce uznaną mniejszością narodową mającą wielowiekowe tradycje obecności na ziemiach polskich i współtworzenia polskiej kultury. Wyjątkowość sytuacji tej mniejszości polega na licznym pojawieniu się w Polsce po rozpadzie Związku Radzieckiego i dramatycznym trzęsieniu ziemi znacznej „pulsującej” fali nowych przybyszów z Armenii. W obrębie etnicznej kategorii „Ormianie” mieszczą się zarówno Ormianie tu określeni jako „starzy”, jak i niedawni przybysze z Armenii. Wśród tych ostatnich nieliczni posiadają polskie obywatelstwo, a większość to krócej lub dłużej przebywający w Polsce cudzoziemcy. Linie wewnętrznych zróżnicowań nie zawsze pokrywają się u Ormian z liniami wyznaczanymi przez kategorie używane do opisu w spisach powszechnych.
Proponowany referat oprzemy na własnych badaniach jakościowych prowadzonych wśród Ormian „nowych” jak i „starych” w Polsce. Staramy się pokazać, jakie wyzwania stają przed badaczem, który zamierza interpretować w przypadku tej grupy dane ilościowe uzyskiwane w spisach powszechnych. Skupiamy się na tym, w jaki sposób ormiańskość jest definiowana przez samych Ormian, zarówno tych, którzy są tradycyjnie częścią społeczeństwa polskiego, jak i tych, którzy w Polsce są od niedawna. Próbujemy ujawnić, jakie aspekty kultury i tożsamości są uważane za najważniej przez samych Ormian, które mają decydujący wpływ na teraźniejszość i przyszłość społeczności Ormian w Polsce, uwzględniając wzajemne relacje między wyróżnionymi grupami.
