W referacie przedstawimy wyniki badań dotyczących motywacji kobiet mieszkających na wsi, użytkowniczek gospodarstw rolnych (rolniczek), do działania w organizacjach pozarządowych. Istnieje wiele badań dotyczących ngo’sów oraz badań w zakresie motywacji osób zaangażowanych w ich funkcjonowanie, w tym pełnienie funkcji zarządczych i ponoszenie odpowiedzialności zarządczej, ale są to badania koncentrujące się na aktywności mieszkańców miast, a nie mieszkańców wsi. Ponadto badacze rzadko podejmują tematy dotyczące angażowania się mieszkanek wsi trudniących się rolnictwem w działalność organizacji pozarządowych, szczególnie w zarządzanie nimi. Brakuje badań traktujących o rolniczkach i ich funkcjonowaniu w przestrzeni wiejskiej wpisujących się w inne role niż te dotychczas opisywane w literaturze; rolniczki jako zarządzające/managerki najczęściej opisywane są w kontekście prowadzenia działalności rolniczej. Badania miały charakter eksploracyjny, zrealizowane zostały za pomocą wywiadów jakościowych, a zebrany materiał posłużył do rozpoznania zagadnienia. W badaniu wzięło udział 9 kobiet (metoda kuli śniegowej) z województwa dolnośląskiego – jako jednego z wiodących województw pod względem liczby aktywnych ngo’sów (na co wskazują badania Stowarzyszenia Klon/Jawor). Założenie i prowadzenie organizacji pozarządowej wiąże się z wieloma dodatkowymi obowiązkami, których wypełnienie nierzadko wymaga specjalistycznej wiedzy (np. księgowość, sprawozdawczość finansowa, pisanie i rozliczanie projektów, znajomość przepisów dot. RODO, informacji publicznej, rozliczania środków publicznych itp.); jest pracą wymagającą sprawnej organizacji oraz umiejętności pogodzenia wielu ról, jakie pełnią kobiety na wsi.
Tymczasem organizacje pozarządowe pełnią coraz większą rolę w społeczeństwie, także na wsi. Było to widoczne m.in. w czasie pandemii COVID, kiedy właśnie ngo’sy zajęły się koordynacją spontanicznie organizowanej pomocy dla medyków czy seniorów. Zarazem pandemia wpłynęła istotnie na te organizacje sprawiając, że opracowują one nowe plany i strategie działania, uwzgledniające różne (nowe) sytuacje kryzysowe, o czym także opowiadały uczestniczki naszych badań.