dr hab. Jakub Kronenberg, prof. UŁ, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Łódzkiego (Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny) oraz członek zarządu Fundacji Sendzimira, która promuje zrównoważony rozwój w Polsce i innych krajach Europy Środkowej i Wschodniej. Współredaktor cyklu poradników, wskazujących jak efektywnie zarządzać systemem przyrodniczym miasta, a w szczególności zieloną i błękitną infrastrukturą, wydanych w serii wydawniczej „Zrównoważony Rozwój – Zastosowania” („Przyroda w mieście”, „Przyroda w mieście. Rozwiązania”, „Woda w mieście”, „Międzysektorowa współpraca na rzecz zieleni w mieście”). Współredaktor tematycznego numeru czasopisma „Landscape and Urban Planning” nt. usług ekosystemów w miastach. Kieruje projektem „Postwzrost (degrowth): operacjonalizacja w kontekście miasta – w poszukiwaniu alternatywnych strategii rozwoju”, finansowanym przez Narodowe Centrum Nauki (nr 2018/29/B/HS4/01042).
Dewzrost a przyroda w mieście
Jedna z optymistycznych wizji przyszłości sugeruje, że ludzkości uda się wpisać w granice planetarne i uniknąć katastrofy środowiskowej. Drogą, która mogłaby umożliwić realizację takiej wizji jest dewzrost. Dewzrost ma prowadzić do zmniejszenia presji na środowisko, przede wszystkim poprzez ograniczenie produkcji i konsumpcji, czego wyrazem jest ograniczanie PKB. Oznacza to jednak daleko idące zmiany w strukturze naszych społeczeństw i gospodarek, w tym odwrót od dotychczas dominującego neoliberalizmu i nadziei na zbawienie dzięki technologii. Jednym z przykładów tych zależności może być nasze podejście do środowiska przyrodniczego w miastach, które obecnie w dużej mierze opiera się na neoliberalnym i technokratycznym zarządzaniu. Teoretycznie przeciwwagą dla takiego zarządzania mogłyby być koncepcje takie jak rozwiązania oparte na naturze, w praktyce jednak i w ich przypadku dominuje retoryka wpisywania ich w dyskurs neoliberalny (uzasadnianie ich stosowania „efektywnością kosztową”). W referacie odniosę się do tych zagadnień, z jednej strony krytykując aktualne trendy zarządzania środowiskiem przyrodniczym w miastach z perspektywy dewzrostu, a z drugiej strony proponując alternatywną wizję dewzrostowej transformacji w tym kontekście.