dr Magdalena Sosnowska jest socjolożką, która stopień doktora w dyscyplinie nauki socjologiczne uzyskała w 2019 roku na Wydziale Nauk Społecznych i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego po obronie dysertacji „Prostytucja. Między dewiacją a normą”. Od 2011 roku członkini Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, a od 2014 roku reprezentuje Zarząd Sekcji Dewiacji i Kontroli Społecznej PTS. Zjawiskiem prostytucji interesuje się od 2004 roku, m.in. poprowadziła pierwsze w Warszawie wywiady pogłębione z mężczyznami uprawiającymi seks z mężczyznami. Kieruje uwagę także ku zagadnieniom związanym z przemocą domową i instytucjonalną. Interesuje się dodatkowo zastosowaniem i wpływem nowych technologii na życie społeczne, z uwagi na szerokie doświadczenie zawodowe zdobyte w roli managera IT.
COVID-19 jako źródło rozregulowania systemu społecznego
COVID-19 okazał się chorobą nie tylko z medycznego punktu widzenia, ale również „zaburzeniem” dotykającym całe społeczeństwa. Zachodzące ciągle i niespodziewanie zmiany mogą stanowić źródło rozregulowania systemów społecznych, a w konsekwencji powodować poczucie chaosu wśród norm i wartości. Stan ten utożsamiany jest ze zjawiskiem anomii, wiąże się z pojawieniem odstępstw od wcześniej przyjętych wzorów zachowań, na skutek dezintegracji społecznej. Konsekwencją jest zaburzenie równowagi w społeczeństwie i spłaszczenie jego struktury, spowodowanych kwestionowaniem autorytetów i pogłębiającym się kryzysem instytucji państwowych. W niniejszym referacie autorki, spojrzą na pandemię jako na „chorobę” społeczeństwa, która z jednej strony jest źródłem rozchwiania się obecnego ładu społecznego, a z drugiej impulsem do pojawienia się dewiacji społecznych innych typów, które są wyrazem próby przystosowania się do nowej rzeczywistości. Pandemia przyczynia się do rozpadu więzi społecznych, zwiększa poczucie zagrożenia i tymczasowości, uniemożliwiając zarazem realizację potrzeb życiowych, tworząc całkowicie nowe, często nieznane realia społeczne. Anomia jest przyczyną (kreatorem) dewiacji społecznej, ale też dewiacja społeczna zwiększa natężenie anomii i może w konsekwencji prowadzić do transformacji systemu społecznego. Wykorzystując typologię sposobów indywidualnego przystosowania stworzoną przez Roberta Mertona (a następnie rozwijaną i interpretowaną m.in. przez Stefana Nowaka ) oraz pojęcia anomii i dewiacji społecznej autorki przedstawią, jak w odmienny sposób przedstawiciele różnych grup społecznych w czasie gwałtownych zmian, dogłębnie rewidujących dotychczasowy system społeczny w czasie absolutnej niepewności spowodowanej pandemią, przystosowują się do funkcjonowania w nowej rzeczywistości społecznej.