dr hab. Barbara Wiśniewska-Paź – prof. UWr, kierownik Centrum Studiów i Edukacji na rzecz Bezpieczeństwa UWr (www.cseb.uni.wroc.pl) oraz Zakładu Socjologii Bezpieczeństwa i Edukacji Instytutu Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego, Vice-Przewodnicząca Rady Dyscypliny Nauk o Bezpieczeństwie UWr. Pełnomocnik Dziekana WNS UWr ds. Bezpieczeństwa, w latach 2012–2017 przewodnicząca Wydziałowej Komisji ds. Oceny Jakości Kształcenia Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, członek Uczelnianej Komisji ds. Jakości Kształcenia UWr oraz Konwentu WNS UWr. Współorganizator cyklu konferencji eksperckich z zakresu bezpieczeństwa Bezpiecznie/Cyberbezpiecznie UWr prowadzonych na Uniwersytecie Wrocławskim, kierownik dwóch projektów: Badanie Jakości Kształcenia oraz Badanie Jakości Edukacji Zdalnej na Uniwersytecie Wrocławskim. Specjalizuje się w zakresie socjologii edukacji, socjologii bezpieczeństwa, komunikacji społecznej oraz socjologii sportu. W latach 2016–2020 współpracowała jako konsultant naukowy z Ośrodkiem Szkolenia Wojsk Specjalnych/ Jednostką Wojskową Komandosów (JWK). Obecnie jest konsultantem Centrum Szkolenia Wojsk Specjalnych w Krakowie.
Pandemia jako zagrożenie i wyzwanie. Koncepcja podmiotu relacyjnego M. Archer w kontekście wyzwań edukacji na rzecz bezpieczeństwa w obliczu pandemii
Celem mojego wystąpienia będzie zwrócenie uwagi na pandemię jako zjawisko społeczne generujące multiplikację dużej ilości zmian i związanych z nimi zarówno zagrożeń, jak i wyzwań. Kluczowa w analizie tego zjawiska wydaje się być przyjęta postawa czy perspektywa określonych jednostek i grup społecznych, która implikuje ich działania. Owa aktywność podmiotów może mieć (i ma) charakter proaktywny (rozwojowy) lub pasywny nastawiony np. na przeczekanie tego okresu z nadzieją powrotu do przeszłości lub przetrwanie, które prowadzi do różnych konsekwencji. Spektrum oraz analiza kolejnych etapów pandemii pozwala zaobserwować różne wymiary i fazy w kontekście tego zjawiska oraz skorelowanych z nimi zmian i postaw, zagrożeń i wyzwań. Punktem wyjścia do analizy będzie koncepcja podmiotu relacyjnego M. Archer w kontekście wyzwań edukacji na rzecz bezpieczeństwa w obliczu pandemii jako przykładu zjawiska generującego określone reakcje (pasywność/proaktywność).