Dr Agata Bachórz (Uniwersytet Gdański) – socjolożka, prowadzi badania z zakresu kultur żywienia i ich powiązania z procesami modernizacyjnymi; zajmowała się poszerzaniem pola kultury i (nie)uczestnictwem w kulturze, jest współautorką kilku wydanych przez Instytut Kultury Miejskiej w Gdańsku publikacji poświęconych tym zagadnieniom. Jej zainteresowania to także socjologią podróży, socjologią relacji międzykulturowych i antropologią codzienności. Jest autorką książki „Rosja w tekście i doświadczeniu. Analiza współczesnych polskich relacji w podróży”, Nomos, 2013. Teksty Agaty Bachórz ukazywały się m.in. w Journal of Tourism and Cultural Change, Ethnologia Polona i East European Politics and Societies.
„Po 18 latach rzuciła pracę w korpo i… zajęła się gotowaniem”. Klasa średnia, praca w gastronomii i narracje nieoczywistej transformacji zawodowej
W wystąpieniu przyjrzę się sposobom ramowania dobrego życia w pewnym niszowym modelu mobilności zawodowej, polegającym na rezygnacji z pracy w zawodach typowych dla (nowej) klasy średniej na rzecz pracy fizycznej lub manualnej w branży gastronomicznej i przy produkcji jedzenia. Traktuję to jako szczególny przypadek projektu samorealizacyjnego, opartego na idei przekształcenia „pasji” w pracę zarobkową. Wizja ta jest nie tylko reprodukowana przez, między innymi, przekazy medialne (jak wskazuje choćby cytat w nagłówku w tytule wystąpienia), ale też bywa realizowana jako ciąg decyzji odnoszących się do karier zawodowych konkretnych osób. Zadanie, które sobie stawiam w tym wystąpieniu, to analiza zgromadzonych w latach 2018-2020 relacji osób, które wcieliły, próbowały lub próbują wcielać w życie, podobny scenariusz. Pozytywnej waloryzacji samej „zmiany życiowej” jako takiej towarzyszy konieczność pogodzenia opowieści o wyborze nowej ścieżki zawodowej z faktem, że często łączy się ona z utratą standardowych wyznaczników statusu zawodowego czy wręcz z deklasacją. Interesować mnie będzie zatem w tych relacjach sposób reinterpretowania pracy fizycznej, która nie tyle staje się bardziej wartościowa niż praca umysłowa, ale opisywana jest jako hybryda, w której selektywnie mieszają się porządki materialny, emocjonalny i symboliczny. W wystąpieniu krytycznie przeanalizuję też warunkujące i uzasadniające zmianę zawodową odróżnicowanie porządków pracy i czasu wolnego, wskazując na artykułowany na różne sposoby ideał ich zbliżania i upodobniania („pasja jako praca” i „praca jako pasja”).