Anna Domaradzka – socjolożka, adiunkt naukowy na Uniwersytecie Warszawskim, dyrektor w Instytucie Studiów Społecznych im. Profesora Roberta Zajonca, kieruje Laboratorium Miasta Obywatelskiego / Civil City Lab. Jej główne zainteresowania badawcze dotyczą społeczeństwa obywatelskiego i aktywności lokalnej oraz przestrzeni miejskiej i jej wpływu na zachowania społeczne. Pracuje jako ekspert w międzynarodowych projektach badawczych dotyczących projektowania rozwiązań opartych na naturze (euPOLIS, HEART) oraz budowania kapitału społeczności lokalnych poprzez inwestycje w kulturę (CLIC), przedsiębiorczość społeczną (FAB-MOVE) i aktywność obywatelską (ISEED). W ramach grantu NCN „Prawo do inteligentnego miasta” prowadzi wraz z zespołem Civil City Lab badania nad konsekwencjami wdrażania nowoczesnych technologii dla jakości życia w mieście i miejskiej demokracji. W swojej niedawno wydanej książce “Klucze do miasta” analizuje rolę ruchów miejskich w polu polityki miejskiej oraz znaczenie hasła “prawa do miasta” dla oddolnej mobilizacji mieszkańców.
E-miejskość, czyli o wyzwaniach rozwoju technologii w kontekście polityki miejskiej i jakości życia
Kontekst miejski sprzyja szybkiemu wdrażaniu i zagęszczeniu innowacji technologicznych, a tym samym zmienia środowisko życia mieszkańców miast. Warto więc uważnie przyglądać się istniejącym, jak i potencjalnym skutkom przenikania technologii do różnych dziedzin miejskiego życia. Przykładem mogą być polityki ucyfrowienia czy deinstytucjonalizacji usług dla mieszkańców w oparciu o nowoczesne technologie, a także wzrost znaczenia czujników dla wdrażania rozwiązań opartych na naturze. Prezentując wyniki badań prowadzonych w zespole Laboratorium Miasta Obywatelskiego / Civil City Lab ISS UW przyglądam się konsekwencjom rozwoju technologicznego dla procesu kształtowania polityki miejskiej oraz jakości życia mieszkańców miast. Punktem wyjścia do krytycznego przyjrzenia się temu, w jaki sposób cyfryzacja i nowe technologie mogą kształtować dobrostan i polityczną autonomię mieszkańców miast jest pojęcie „prawa do miasta”, rozumiane współcześnie jako użytkowanie miasta w ramach zasad zrównoważonego rozwoju, demokracji, równości i sprawiedliwości społecznej. W oparciu o istniejące teorie socjologiczne i psychologiczne – w tym sformułowaną niedawno koncepcję „cyfrowego prawa do miasta” (Shaw & Graham 2017), krytycznie analizuję wpływ innowacji technologicznych na dobrostan mieszkańców, spójność społeczną i jakość demokracji lokalnej, rozumianej jako zdolność mieszkańców do artykulacji interesów i uczestnictwa w podejmowaniu decyzji o kierunku rozwoju miasta.