Adam Czarnecki jest geografem (magisterium na Uniwersytecie Łódzkim) i ekonomistą (stopnie doktora i doktora habilitowanego nauk ekonomicznych uzyskał odpowiednio w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN oraz na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach). Od ponad 20 lat pracuje naukowo w IRWiR PAN. W latach 2012-2014 odbył staż podoktorski na University of Eastern Finland. Stypendysta Programu im. Bekkera (NAWA) i Ruralia Institute (University of Helsinki), a także kilkukrotny stypendysta włoskiej Accademia Nazionale dei Lincei. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół relacji miasto-wieś, rozwoju wsi (w tym wsi wielofunkcyjnej), polityki i gospodarki lokalnej, rozwoju trwałego i zrównoważonego, a także zjawiska drugich domów na obszarach wiejskich. Autor i współautor czterech monografii, ponad 30 rozdziałów w pracach zbiorowych, a także ponad 20 artykułów naukowych, w tym opublikowanych w „Journal of Sustainable Tourism”, „International Journal of Consumer Studies” i „Journal of Policy Research in Tourism, Leisure and Events”. Pełni funkcję redaktora naczelnego kwartalnika „Wieś i Rolnictwo”.
(R)ewolucja we wzorcach mobilności: Zamiana ról domów stałych i sezonowych pod wpływem pandemii COVID-19
Pandemia COVID-19 wywarła znaczący wpływ na ruch turystyczny na całym świecie. Obserwowane bezpośrednie i pośrednie jej skutki nie były jednak wyłącznie konsekwencjami ludzkich obaw o zdrowie i życie oraz wynikającymi z nich reakcjami obronnymi, takimi jak samoizolacja i zachowanie dystansu społecznego. W dużej mierze kryzys był spowodowany formalnymi restrykcjami nałożonymi przez rządy krajowe i odpowiednie służby, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się koronawirusa. W rezultacie, od wybuchu pandemii w światowym ruchu turystycznym można było zaobserwować dwie główne zmieniające się tendencje: przesunięcie popytu z turystyki miejskiej na wiejską oraz przesunięcie z podróży zagranicznych na krajowe. Wymogi bezpiecznych modeli turystyki w dobie COVID-19, unikania zatłoczonych miejscowości i zapewniania indywidualnych typów zakwaterowania, spełniają w dużej mierze tzw. drugie domy (domy letniskowe, wakacyjne). Z tych powodów, ta szczególna forma mobilności i wypoczynku, przyciąga uwagę użytkowników i przyszłych właścicieli w czasie pandemii. Co istotne, jako że pandemia COVID-19 stała się nieodłączną częścią codziennego życia, nowa rzeczywistość wymusiła zmianę celu pobytu właścicieli drugich domów, tj. z rekreacyjnego na związany z wykonywaniem pracy lub z utrzymaniem/uzyskaniem poczucia bezpieczeństwa (poszukiwanie azylu). Zmiana wzorca mobilności i celu pobytu może w niektórych przypadkach doprowadzić do czasowej zamiany ról domów stałych i sezonowych.
Celem wystąpienia jest przedstawienie wyników badań empirycznych dotyczącychzmian wzorców mobilności w czasie pandemii COVID-19 przeprowadzonych wśród właścicieli drugich domów w Polsce, a także rozważania na temat potencjalnych zmian w użytkowaniu domów stałych w dłuższej perspektywie.